Hocam, 45 yıl önce senin bana öğrettiğin, anlattığın ve aşıladığın tüm hatıralarını yaşatmaya devam ediyorum. 1967 yılında Cağaloğlu'nda MTTB'de ( Milli Türk Talebe Birliği ) yanında başladığım 'Moskof Sehpası' isimli eserinle 7 yıl turne yaptık. Vefatını öğrendiğimde çok acı çektim ama ölüm hak diyerek yoluma devam ettim. Sen bir çınardın. Çınarlar saksıda yetişmiyor. Kıymetini bilemediler, ben de senin gibiyim, ararsam aranıyorum. Bu camia sanatın ne olduğunu bilmiyor. Halen tiyatroyu öcü olarak görenler var. Fakat çok aydın idarecilerimiz de var, umudum onlar...

Yıl 1969, yer Karadeniz, Giresun'un Espiye ilçesi, oyun Moskof Sehpası. Turnelerimiz devam ediyor ve Espiye'de akşam oyunumuz 23.00'te biter, otelimize gider yatarız, sabah eşyalarımızı almak için oyun oynadığımız salona geliriz. Ne görelim, bütün eşyalarımız sol görüşlü kardeşlerimiz tarafından yakılmış. Sandıkta bulunan Türk bayrağımızın da yarısının yanmış olduğunu görünce gözyaşlarımıza hâkim olamadık. Eski Ford bir minibüsümüzle oradan ayrılıp Yozgat'a diğer günkü oyunumuzu oynamak için yola çıkmak isteriz. Fakat yolda can güvenliğimiz olmadığı için Karadeniz yapımı birer çakaralmaz tabanca alırız, kendimizi korumak amaçlı. Yozgat'a varırız, Yozgat'ta bulunan Çamlık denilen piknik alanında silahlarımızı denemek isteriz. Silahlarımız sadece bir mermi atar ve bozulur. Aldığımız 8 tabancayı çöpe atarız ve akşam saat kulesi karşısındaki sinema salonunda yerimizi alırız, sahnemizi kurarız. Oyun güzel geçer, alkışımızı alırız, tekrar yollara koyuluruz. Ne yazık ki, para verip aldığımız çakaralmazlar çöpe gider. İşte böyle bir anımız da var Hasan Nail Canat ağabeyimle. Hayatta olan arkadaşlarımın kulakları çınlasın.

Seni hiç unutmadım ağabeyim. Mekânın cennet olsun.