Şeref Defteri
'Erdal Yıldırım'

Hasan Abi, taviz vermeden sanat yapan bir insandı


Erdal Yıldırım
Hasan Abi'yi anlatmak benim için hiç kolay değil. Neresinden başlayayım bilmiyorum. Hayatımda farklı bir yere sahip nadir insanlardan biridir. Kendisiyle Sarıyer Belediyesi'nde tanıştım. Okuldan yeni mezun olmuştum. Sarıyer'de tiyatro yapıyordum. Belediye, tiyatronun başına Hasan Abi'yi getirdi. İşte dostluğumuz o zaman başladı. Bazen abi gibi, bazen baba gibi davrandı bize. Öyle işledi ki dostluğunu, bende çok derin izler bıraktı. Doğrularından ne olursa olsun taviz vermeden sanat yapan bir insandı. Kim olursa, kim gelirse gelsin başı hep dik olmuş bir insandır o. Sıcak, samimi, dürüst yapısıyla yeni tanıştığı insanlarda bile etki bırakırdı.

Onurlu bir duruşu vardı Hasan Abi'nin. Kendi halinde yaptığı tiyatroyla herkesin, her kesimin takdirini toplamayı başarmış biridir. Mütevazı, riyasız, kibirsiz bir insandı o. Yardım etmeyi çok sever, kesinlikle karşılık beklemezdi. Uzun sohbetler ederdik sıkça, bir makama, mevkiye gelmiş bazı insanların kendisine karşı duyarsız ve vefasız kalmasına çok üzülürdü. 'Abi neden gidip söylemiyorsun, bak o insanlar Bakan da olsa, Belediye Başkanı da olsa senin bir dönem öğrencin olmuş insanlar' derdim. Ama o asla minnet etmezdi. 'Sadece seninle paylaşmak istedim' deyip konuyu kapatırdı. Kimsenin kapısına gitmez, bu onurlu sanat yaşamında yaşadığı zorlukları kimseye belli etmeden çareler üretmeye çalışırdı.

Lale Oraloğlu Tiyatrosu'nda oynarken hayatımda hiç gitmediğim bir yere geldim Maltepe'ye. Yayla Sanat Merkezi'nde Kadınlar Koğuşu adlı oyunu oynarken arkadaşlara ilerisi neresi diye sorduğumda Kartal demişlerdi. Adını bildiğim, ama hiç gitmediğim bir yerdi orası. Bir gün Hasan Abi bana "Üsküdar Altunizade Kültür Merkezi'nde onun öğrencilerine dersimi bitirdikten sonra Kartal'da tiyatro açıldı ama 6 öğrenci var. Sen gider misin?" dedi. Üsküdar Altunizade Kültür Merkezi'nde saat 18:00'da ders verdikten sonra 20:00'de Kartal'da dersim başlayacaktı. Hasan Abi'yi kırmamak için 'evet' dedim. Çünkü kursun daha ikinci dersiydi. Öğrenci yoktu. Bu düşüncelerimi anlamış olacak ki bana 'Sabret bak, orada tiyatro oturacak. Ben her türlü seni destekleyeceğim' dedi. İşte o günden sonra Kartal'dayım. 600'ü aşkın öğrenci mezun etmiş, iki yılık tiyatro okuluna özel yetenek sınavıyla öğrenci alan bir belediye tiyatrosu haline geldik.

Hasan Abi, en verimli yaşında aramızdan ayrıldı. Nur içinde yatsın. Hiç unutmayacağım onu.

10 Ağustos 2010

Bu yazı defa okunmuştur.